تاثیر رطوبت و گرما بر کارایی ورزشی

برای تمام سطوح ورزشی یعنی در حجم ها و شدت های متفاوت میزان مطلوبی از دمای محیط و زطوبت هوا وجود دارد . اگر چه بدن برای تنظیم حرارت سازو کاری دارد ممکن است فعالیت بدن با زیاد و کم شدن دمای محیط تغییر کند .

در دمای بالای بدن فرایندها سریعتر و در دمای پایین کندتر انجام میشود .

فعالیت ورزشی با شدت یکسان در دمای 38 یا 37 درجه سانتی گراد بدن در سرعت ضربان قلب اختلافی حدود 10 تا 15 ضربان ایجاد میکند .هنگامی که دمای بدن به 41 درجه سانتی گراد یا بیشتر برسد گرمازدگی رخ می دهد .از جمله موارد مهم برای رخ دادن گرمازدگی در طی تمرین , بالا بودن دمای محیط , بالا بودن رطوبت , تنفس ناکافی ومصرف کم مایعات قبل از تمرین است .

از دست دادن مایعات با نوشیدن 100 تا 200 میلی لیتر آب در فواصل کوتاه جبران می شود . اگر میزان کار افراد با افزایش دمای محیط یا رطوبت هوا ثابت بماند ضربان قلب افزایش خواهد یافت و به همان اندازه که عامل دما و طوبت افزایش می یابد به مرور کارایی کاهش پیدا می کند . عموما دما تا 20 درجه سانتی گراد برای ورزش های استقامتی مناسب بوده و دمای بالاتر بین 25 تا 35 درجه برای ورزش های انفجاری چون دوای سرعت , پرتابها و پرش ها مناسب خواهد بود